School, vrijwillergerswerk, township tour en een dagje naar kaapstad

Vorige week was ik geëindigd met dat ik naar The Brazen Head zou gaan om te eten en de finale van the Africa Cup zou kijken. Jeetje mineetje, voetballen is niet echt Afrika’s sterkste punt! Uiteindelijk heeft Nigeria gewonnen van Burkina Faso. Ondanks dat ik even op mijn eten moest wachten omdat ze een foutje hadden gemaakt, was het wel heel lekker!

Maandag 11-02

Een lange dag school omdat ik nog moet kiezen tussen Afrikaans en International Marketing en daardoor beide lessen moet volgen, om er zeker van te zijn dat ik niets mis.

10.00-11.00: Marketing management

11.00-12.00: Consumer Behavior

12.00-14.00: Afrikaans

14.00-17.00: International Marketing

Ik had tussendoor amper tijd om fatsoenlijk te lunchen. Maar gelukkig was dit eenmalig en heb ik de beslissing gemaakt om de vakken Marketing Management, Consumer Behavior, International Marketing en Photography te volgen.

’s Avonds lekker met  Caroline en Nicky geskyped! Caroline is inmiddels weer terug uit St. Barths.

Dinsdag 12-02

’s Ochtends eerst les en daarna voorbereid op de Volutary Community Engagement voor ’s middags.

VCE was echt een rommeltje, bus naar Lynedoch primary school was te laat. Van tevoren werd gezegd dat we met iets oudere kinderen zouden gaan werken, dus daar had ik me op voorbereid. In de bus werd ineens gezegd dat het erg kleine kinderen waren en dus korte concentratiespan hadden en we veel korte activiteiten moesten doen. Toen we daar aankwamen moesten we een lange rij maken en werden we in verschillende groepen verdeeld. Vervolgens moesten ineens alle mannen en vrouwen opsplitsen en werden we allemaal naar een ander deel van de school gestuurd, de groepen van eerst vielen dus weer uit elkaar. En ik belandde in een lokaal met meiden rond de 12 jaar oud. Dus geen kleine kinderen zoals in de bus was verteld. We werden in het lokaal weer in kleine groepjes verdeel en ik vorm nu een groepje met twee Amerikaanse meiden Molly en Michaela. Ons groepje werd vervolgens gekoppeld aan een groepje van 4 Zuid-Afrikaanse meiden en toen dat eenmaal was gebeurd begon het allemaal een beetje op zijn plek te vallen.

Ik had me niet echt voorbereid op zo’n klein groepje, maar het waren zulke lieve leuke meiden dat het helemaal prima was. Ik had een activiteit gevonden die de Amerikaanse meiden ook leuk vonden, dat was het maken van een soort zelfportret, waarmee je wat over jezelf kon vertellen. Je hoofd stond voor dromen die je hebt, je ogen voor wat je graag wil zien, oren voor waar je graag naar luistert, maag voor lievelingseten, hart voor dingen die bijzonder voor je zijn en menen waarvan je houd, en als laatste wat je graag met je handen en voeten doet. Maar we hebben elke week maar één uur met de meiden. Dat is eigenlijk super kort! Helemaal als je hoort wat ze allemaal leuk vinden om te doen: koken, sporten, make up, kleding enzovoort enzovoort. We hebben besloten om er een soort cultuur thema van te maken, waarbij we ze steeds iets over een andere cultuur leren en ook iets leuks doen wat binnen die cultuur past. Voor volgende week is het Thema USA en gaan we met ze dansen YMCA, cha-cha slide en Cotton-eyed Joe.

Ik heb wel foto’s van de meiden genomen, maar ik mag deze helaas niet op internet zetten vanwege privacy redenen. Ook al zeggen de meiden dat ze het goed vinden, van VCE/Lynedoch mag het niet. Want in worst-case-scenario hebben de moeders bijvoorbeeld geen contant meer met de vader en dan duikt er ineens een foto van zijn dochter op, op Lynedoch primary school, en dan weet de vader zijn dochter zo te vinden. Dus jullie kunnen pas kennis met ze maken als ik weer terug in Nederland ben!

Woensdag 13-02

Eerst 2 uur les en daarna op de campus buiten onder een boom wat materiaal voor Photography gelezen en geluncht en om 14.00 fotografie cursus.

Bij gebrek aan motivatie om thuis te blijven en te studeren met de anderen mee de stad in gegaan om voetbal te kijken.

Donderdag 14-02

Valentijnsdag!!! Hoop dat jullie allemaal een liefdevolle Valentijnsdag hebben gehad. Gelukkig was mijn kaartje naar Nicky op tijd aangekomen!

Alleen om 12.00 een uurtje les, daarna boodschappen gedaan en voor mezelf een lekkere lunch gemaakt.

’s Avonds met vrienden van Dale een ‘valentijns diner’ bij Sergeant Pepper waar ze echt super lekker pizza’s hebben. Daarna bij ons thuis 30 seconds gespeeld en nog even uit om te dansen ondanks dat ik de volgende dag om 08.00 les had..

Vrijdag 15-02

Oef.. Opstaan was niet makkelijk en de verleiding om in bed te blijven liggen erg groot, maar ik heb mezelf toch uit bed kunnen hijsen en naar de les gegaan. Ik was alleen nog zo moe dat ik erg veel moeite moest doen om wakker te blijven. Toen ik thuis was dan ook maar weer even naar bed gegaan en nog zo’n 2 uur geslapen, totdat Nthabiseng thuis kwam. Ze was geïrriteerd want de beveiliger had gezegd dat we gisteravond veel te veel herrie hadden gemaakt en dat de eigenaar langs zou komen om met ons te praten. Het huis was nog niet schoongemaakt, want de andere meiden hadden gezegd dat ze dat zouden doen. Maar wij dus toch snel maar even het huis en de tuin schoongemaakt voordat de eigenaar zou komen. Uiteindelijk kwam Billy, de beveiliger, even met ons kletsen en vertellen wat precies het probleem was gister en verhaal halen hoe we in hemelsnaam zoveel herrie konden maken. Wat het probleem is, is dat Dale’s vrienden nou eenmaal een beetje luidruchtig zijn en niet zo goed zacht kunnen praten en we zaten lekker buiten 30 sec te spelen tot laat. Dus anderen omwonende hadden last van ons en toen we rond 02.00 thuis kwamen van uitgaan zette Nthabiseng en Dale nog een muziekje op, wat natuurlijk ook niet heel handig is.. Maar het is met een sisser afgelopen en we moeten nu gewoon echt even oppassen met herrie maken en misschien maar binnen zitten met visite.

Om 13.00 moest ik weer op de universiteit zijn voor de Township tour, georganiseerd door ISOS. We gingen naar Townships van Kaapstad, Langa en Gugulethu. Townships zijn in principe de buitenwijken van een stad en worden ook wel krottenwijken genoemd. Krottenwijk vind ik alleen te negatief klinken, ja sommige mensen wonen echt in een krot van aan elkaar getimmerde planken, maar er wordt ook een hoop moeite gestoken in het ontwikkelen van degelijke woonruimte van steen en stromend water. Wat wel jammer is dat ik vandaag voornamelijk de beter ontwikkelde delen van de Townships heb gezien, waar geld van de overheid in zit.

Als eerste gingen we met de bus naar Mzansi's, dat is de organisatie die de township tours doen en de gidsen zijn zelf daar ook allemaal opgegroeid. Daar kregen we een algemene introductie over de wijk en over wat we die dag gaan doen. Onder het genot van een vetkoek en cola/sinaasappelsap.

Vanuit daar liepen we door de wijk naar de Christelijke gemeenschap, met een kerk, school en kliniek, waar de wijk als het ware omheen is gebouwd. Een hoop nieuwsgierige kindertjes op straat. Verder richting de sportvelden sloeg de nieuwsgierigheid om in een hoop aandacht vragen. Allemaal wilde ze erg graag opgetild worden en aan je haren voelen en hetgeen wat de gids vertelde verdween al snel op de achtergrond. Daarna weer de bus in, op naar het cultuurcentrum Guga Sthebe.

In Guga Sthebe proberen ze iedereen een kans te geven om iets te leren. Zo is er bijvoorbeeld een keramiek werkplaats, muziekzaal, donkere kamer, er worden schilderijen, sieraden e.d. verkocht en er is tijdelijke kantoorruimte die mensen de gelegenheid bied om een bedrijfje op te zetten en na een bepaalde tijd moeten zij deze ruimte afstaan om een ander de gelegenheid te bieden hetzelfde te doen. Ik heb ze gesponsord door een armband te kopen! Vanaf daar was er op loopafstand een museum die vooral gewijd was aan de ontwikkeling van de townships, maar ook voor een deel aan de apartheid, waar de townships natuurlijk een resultaat van zijn.

Weer een stukje rijden verder kwamen we in een ander deel aan, waar het tijd was voor een stukje schapenhoofd en een slokje bier. Ik had iets veel verschikkelijkers verwacht! Oké het ziet er misschien niet heel smakelijk uit, maar het is in principe gewoon schapenwang en als je het in de kruiden doopt proef je er bijna niets meer van. Heb zelfs twee stukjes genomen! Het bier vond ik niet zo lekker, was echt super zuur, dus heb het bij een slokje gehouden. Daarna mochten wij binnen kijken bij een vrouw die met pensioen was en die haar huis/kamer van de overheid huurt. Stonden we dan, met 25/30 man op elkaar gepropt in haar huisje. Arm wijffie!

Als laatste deel van de tour wilde de gidsen ons twee verhalen vertellen, door langs twee monumenten te rijden. De eerste was ‘the gugulethu seven’, om zeven jonge mannen te herdenken die zijn vermoord in hun strijd tegen de apartheid.

http://www.kaapstadmagazine.nl/township-tours/Gugulethu-Seven-Monument/80_52_1295

http://www.modernoverland.com/south-africa/cape-town/gugulethu/gugulethu-seven-monument/

Een van onze gidsen van die dag, Melisizwe, heeft er een gedicht over geschreven ‘a moment of silence’ genaamd en daar een prijs mee gewonnen. Ik kreeg echt kippenvel toen hij het uit zijn hoofd aan ons voordroeg in de bus. Ik dacht dat ik een website had gevonden waar je het gedicht kon luisteren, maar dat is alleen maar een ministukje, daarna moet je het kopen. Als jullie toch een stukje willen horen: http://www.amazon.com/A-Moment-of-Silence-Melisizwe/dp/B0017KMJJC Helaas de tekst ook niet kunnen vinden.

En daarna reden we langs het monument van Amy Biehl. Een blanke Amerikaanse die zich wilde inzetten voor vrouwen, kinderen en gehandicapten in Zuid-Afrika en die vermoedelijk door een misverstand om het leven is gekomen omdat ze blank is. http://www.amybiehl.nl/

Onze tour eindigde bij Mzoli’s Meat waar ze echt de aller-aller-aller-aller lekkerste kippenvleugeltje ooit hadden! Daarbij kregen we ook rijst, salsa, varkensvlees en boerewors. http://en.wikipedia.org/wiki/Mzoli%27s

’s Avonds nog even een drankje gedaan, maar niet zo laat gemaakt want morgen naar Kaapstad!

Zaterdag 16-02

Met de trein naar Kaapstad, wel een beetje spannend, want je hoort een hoop slechte verhalen. Maar overdag, als er genoeg andere mensen in de trein zitten zou het geen probleem zijn en dat was het ook niet. De trein is supergoedkoop voor 1euro50 kan je van Stellenbosch naar Kaapstad reizen, grote nadeel is alleen wel dat je er minimaal 2x zo lang over doet vergeleken met de auto. Maar als je geen auto hebt en taxi is duur, dan is de trein een goede optie. Eerst gingen we naar Waterfront om wat te eten, ik had eigenlijk niet zo’n zin om naar Waterfront te gaan, want ik was er al twee keer geweest en 2 van de andere 4 ook al en zo boeiend is het niet. Maar deze keer namen we een andere route, dus zag ik weer een nieuw stukje van Kaapstad.

Vanuit Waterfront naar het stadion gelopen en ik wilde wel naar binnen, maar de rest helaas niet, maar misschien komt het er nog eens van. Het stadion is wel echt heel mooi! Vanuit daar lekker nog een beetje geslenterd, paardjes gezien, cricket en langs de kust gelopen. Het plan was om naar het strand te lopen, maar dit bleek toch een beetje ver te zijn, dus uiteindelijk de taxi gepakt en lekker een paar uurtjes op Clifton Beach doorgebracht. We moesten wel op tijd weer weg daar, want we wilde voor de zekerheid niet de laatste trein naar Stellenbosch hebben. We hoopten de trein van 17.35 te halen, maar besloten de te laten schieten omdat we nog een kaartje moesten kopen e.d. en dan zouden we de trein toch wel missen. Uiteindelijk bleek dat die trein de laatste trein naar Stellenbosch was en dat was JJ op internet had gezien niet klopte of hij het misschien niet goed geïnterpreteerd had. Sowieso is het vervelend dat de trein al zo vroeg stopt met rijden, maar we maakten er het beste van te maken en eerst even lekker wat te eten voordat we de taxi terug pakten.

Na het eten een taxi gevonden die ons voor een goede prijs naar Stellenbosch wilden brengen, we waren alleen met zijn vijfen, ik en vier jongens. Dus dat was erg krap op de achterbank. Taxi chauffeur had een USB met fijne muziekjes, dus dat verzachtte de leed van beknelde tenen en slapende voeten.

Thuis nog even wat gedronken met de jongens en geprobeerd om een beetje voor mijn zieke huisgenootje Julia te zorgen. Ik had haar horen overgeven de nacht ervoor, maar ik was er vanuit gegaan dat ze teveel had gedronken. Ik ga namelijk altijd uit van het slechtste van de mens. Maar toen ik thuis kwam van Kaapstad bleek dat ze waarschijnlijk iets van een zonnesteek had opgelopen omdat ze vrijdag de hele dag aan het surfen was geweest en dus de hele dag op bed had gelegen. Gelukkig durfde ze het aan om een broodje te eten die ze gelukkig binnen hield en de volgende dag voelde ze zich alweer veel beter.

Zondag 17-01

Als Julia zich beter zou voelen zouden we samen gaan ontbijten, gelukkig voelde ze zich beter dus lekker naar Old Bank Bakery geweest met Julia en Nthabiseng! Daarna hele middag een beetje opgeruimd, financiën gedaan (probeer goed bij te houden hoeveel ik uitgeef en waaraan ik het uitgeef), foto’s uitgezocht en uiteindelijk mijn blog geschreven. Toch altijd weer een heel karwei!

Komende week gewoon weer school, maandag rugby, woensdag een fotografie toetsje en vrijdagmiddag een weekendje weg met mijn fotografie cursus en o.a. shark cage diving doen: in een kooi aan een boot wachten tot mensen in de boot de haaien naar je toe lokken! Ik zal zondagavond even een teken van leven geven zodat jullie zeker weten dat ik niet ben opgepeuzeld door de haaien!